Río Deza nesta ocasión. Comenzamos a
ruta na fervenza do Toxa que non só é fermosa, é que ten
unha MAXIA especial. Estar á súa beira recarga o QI de veras, non digo
xa si te pos debaixo... a tanto non chegamos; o único valente foi un dos
rapaces pero non se meteu baixo a forza da auga.
O
primeiro tramo da ruta é complicado, pero como non é moi longo pronto
nos puxemos na ponte que nos leva a outra beira do río e xa a partir de
ahí é un paseo. Foi momento de revelacións importantes; saiu o tema de
deus e algún viu claro que xa que deus é perfecto por eso naceu home. As
mulleres do grupo non cuestionamos tamaña afirmación, simplemente saiu
un comentario seguindo o fío do tema: posto que deus é home e creou o
mundo, "así vai o mundo". YIN e YANG, os opostos complementarios.
Deste
xeito, seguindo aos rapaces que marcaban o ritmo, foi que chegamos a
unha hora ben prudente á fermosa área recreativa A Carixa, onde os
preadolescentes e máis a masa masculina disfrutaron dun baño... ou
supoñemos que disfrutaron porque fartáronse de dicir o fría que estaba a
auga.
Comemos entre conversas, risas
e comentarios varios, que é o bo deste GRUPO HETEROXÉNEO no que sempre
tes o pracer de coñecer a alguén; e despóis do café decidimos saltarnos
esa regra non escrita de deixar a tarde libre (que creo só cumprimos
unha vez) e tiramos cara o Mosteiro de Carboeiro.
A
subida ao mosteiro é xeitosa de nabo; claro que para min o peor non é
subir, eu lle temo máis as baixadas en vertical que foi no que se
converteu a volta.
O mosteiro estivo
moitos anos en ruínas e agora está reconstruído, quizá non de forma que
agrade a todos, pero polo menos está en pé. Disfrutaron dunha visita ao
interior os que quixeron e o resto agardamos fora charlando.
Voltamos
polo mesmo camiño para a área recreativa, e así pasamos xuntos unhas
horiñas disfrutando da compañía e da bestial natureza que temos en
Galicia.
O TAICHI desta ruta foi fluir entre nós e co entorno... non é pouca cousa esa.
Toallas había dabondo, é o que ten ir con idea de baño.
