viernes, 27 de junio de 2014

THE ENGLISH WAY / EL CAMINO INGLÉS (en el Camino de Santiago)



 Dependiendo del punto de partida, las rutas que llevan a Santiago de Compostela son distintas. Como lo más importante es el camino personal, la ruta física es en realidad lo de menos.
Los motivos por los que se hace este camino son muy personales: cuestión de fe, promesas, búsqueda personal, turismo, necesidad de romper con el pasado, nuevas experiencias… etc Por eso el Camino de Santiago lo hace todo tipo de gente con independencia de  su religión o creencia.
Hasta hace unos años estaba como olvidado y los que lo hacían eran peregrinos que se servían del camino para encontrar algo en sí mismos. Hoy, gracias al auge que le han dado las autoridades, el motivo comercial está muy presente y la mayoría son turistas; los verdaderos peregrinos siguen pasando desapercibidos.
El más conocido  es el Camino Francés que es por donde llegaban los peregrinos de Centroeuropa.
En los s. XIV y XV los británicos emplearon el barco para venir en peregrinación a Compostela. Desembarcaban en cualquier punto de la costa gallega y continuaban por los caminos que llevaban hasta la ciudad del apóstol Santiago.
Del Camino Inglés hoy se conservan dos rutas: desde La Coruña y desde El Ferrol.
Desde La Coruña son 78 Km repartidos en 3 etapas: Coruña-Bruma, Bruma-Sigüeiro y Sigüeiro- Santiago de Compostela.
“Compostela” significa “Campo de la estrella”, pues dice la leyenda que una estrella se había colocado encima de la tumba del apóstol y así fue como descubrieron el sepulcro.
El cómo llegó a Galicia este apóstol  también está lleno de leyendas, aunque quizá la más curiosa es la que dice que llegó en una barca de piedra a nuestras costas…  cosa, cuando menos, sorprendente.
Hay incluso teorías de que quien está realmente enterrado en la catedral es en realidad un hereje llamado Prisciliano y que Santiago no pisó Galicia ni vivo ni muerto.
La razón de santuarios como estos quizá sea la de siempre: ya los pueblos antiguos habían observado que en determinados puntos de la tierra el qi era más fuerte;  las nuevas religiones lo que hicieron fue absorber esas creencias y acabar por explotar su potencial.
Lo fundamental es para lo que le sirva a cada uno una experiencia así.



THE WAY OF SAINT JAMES
As is natural, depending on the starting point, the routes that lead to Santiago de Compostela are different. As the most important issue is the personal way, the physical path is really the least.
The reasons why this path is made are very personal: a question of faith, promises, personal searching, tourism, a need to break with past, new experiences... etc. So, the Road to Santiago is performed by all kind of people, regardless their religion or beliefs.
Until a few years ago the Road was as forgotten, and those who made it were pilgrims who used the Road to find something inside themselves. Currently, thanks to the upgrade that the authorities have given to it, the commercial issues are very present and the most of the people making the road are tourist. True pilgrims still go unnoticed.
The best known is the French Way, which is where pilgrims came from Central Europe. In the centuries XIV and XV British used ships to come in pilgrimage to Compostela. They landed in any point of the Galician coast and continued by the roads leading to the town of the apostle St. James.
Two routes are preserved currently of this English Way: from La Coruña and from El Ferrol.
From La Coruña are 78 Km spread over 3 stages: Coruña-Bruma, Bruma-Sigüeiro y Sigüeiro- Santiago de Compostela.
“Compostela” means “Field of the star”, since the legend says that a star was placed over the grave of the apostle and this was how the sepulchre was found.
How this apostle arrived to Galicia is something plenty of legends as well, though the most curious may be the one that tells he arrived to our coast on a boat made out of stone... one thing, at least, amazing.
There even are theories about that who is really buried in the cathedral is an heretic called Priscillian and that St. James never stepped Galicia, nor alive nor dead.
The reason for sanctuaries like these may be the usual one: ancient people had already observed that in certain places in the earth the qi was stronger; what new religions did was absorb those beliefs and finally exploit its potential.
The bottom line is what an experience like this gives to oneself.

lunes, 16 de junio de 2014

III ANDAINA POLO TAICHI

Sigüeiro, no concello de Oroso, acolleunos desta vez para facer a III Andaina. Ruta do Tambre.
Comenzamos á hora prevista, cousa que teño que resaltar, porque non sempre pasa esto. Un pouco de taichi de quecemento e a camiñar.
O primeiro tramo nesta época resulta un pouco selvático, cousa que a os nenos hai que recoñecer que lles gusta porque as herbas eran máis altas ca eles; aos adultos non tanto porque se fai complicado poñer o pé e ademáis as gramíneas están en pleno auxe e iso para os alérxicos é un pouco molesto.
O río Tambre foi o noso compañeiro, e non podo dicir que esté precisamente en bo estado; en xeral os ríos do País dos Mil Ríos están bastante maltratados: cando non é unha antiga mina é o lixo das casas, ou unha minicentral, ou a pouca delicadeza dos que pasan por eles... o caso é que resulta moi triste ver como o sangue, a riqueza da nosa terra ( que só con sair un pouco por eses mundos xa nos damos conta do moito e bo que temos), pois digo que é triste ver como a esa riqueza non lle temos respeto; xa non digo que a amemos con pasión, só pido RESPETO; que si a todos nos gusta que nos deixen a casa en bo estado cando alguén nos visita, o mesmo pasa con esa gran casa que é a terra que nos rodea. Os ríos ademáis son fundamentais, a auga é a base da vida... non sei que clase de discurso habería que facer para que calase na conciencia de todos; de TODOS, que non é cousa só de políticos, por certo votados polo pobo, é cousa de todos os que habitamos esta estupenda terra.
A ruta é sinxela, toda en llano. Pasamos por duas áreas recreativas, voltamos polo mesmo camiño e fixemos wudang e un pouco de meditación ao lado dunha cantareira fervenza. Ese momento foi noso, do FANTÁSTICO GRUPO de TAICHI que se deixa guiar porque saben que quero con moita ansia que aprendan a sentirse ben en todos os momentos das súas vidas.
Facer a ruta de ida e volta polo mesmo sendeiro resulta interesante realmente, pois eu pensaba que sería monótono facer duas veces o mesmo camiño, pero como cambia a perspectiva en realidade tes a sensación de facer un camiño máis completo; digamos que ves de frente o que ao ir che quedou ás costas. É unha bonita sensación. Yin e yang.
Rematamos á hora prevista tamén (estamos que nos salimos de ben organizados), e así cumplimos o de deixar a tarde libre para uso e disfrute de cada un.
E bueno, a toalla segue a ser o elemento máis imprescindible xunto coa botella de auga.

lunes, 9 de junio de 2014

 G.M. LIMING YUE EN MADRID

    Con el G.M. me sucede algo que no me es desconocido porque es como ya vivido. La vida a veces pone en tu camino personas que, podría decirse metafóricamente, son para "saborear"; son Luz.
Es de esas personas que trasmiten sin necesidad de hablar mucho y eso hace que mi respeto hacia ellas sea muy grande.
    Mi "Matrem Taichi" ha coincidido en el tiempo con el ser admitida como alumna del G.M. Liming Yue; un G.M. que es como el "Pater" de todos nosotros. Esta idea de Padre me ha quedado clara durante el Seminario organizado por el M. Mariano Uceda el fin de semana del 8 de junio de este año 2014 en Madrid. Y mientras explicaba lo de Padre yo pensaba en mi "Mater".
    Sólo puedo lanzar un "muchas gracias" que el cosmos hará llegar a quien corresponda.